Ik leef nog!!

Heey mensen,

Zo na lang wachten krijgen jullie dan weer eindelijk een up date van mijn spannende leven hier in Alaska. Door de drukte aan boord, geen internet, weinig tijd, veel feestjes en natuurlijk ook nog het werk en school leven dat ik moet bijhouden heb ik dan nu toch echt de tijd gevonden om jullie weer te laten genieten van mijn verhalen. Ik hoorde namelijk van mama al dat jullie haar behoorlijk aan het stalken zijn omdat jullie te nieuwsgierig zijn. Ik weet het, het is niet net als ik Kuala Lumpur waar ik bergen van tijd had, maar ik denk echt aan jullie.

Allereerst natuurlijk super bedankt voor al jullie leuke en lieve berichtjes. Ik heb ze allemaal al een paar keer gelezen en iedere keer opnieuw vind ik het leuk om ze te lezen. Kim: e-mailen kan natuurlijk altijd, maar ik heb niet altijd tijd om te lezen en te antwoorden, dus er kan enige tijd tussen zitten. Maar het gaat sneller dan mijn waarbenjij.nu in ieder geval.

Na mijn vorige bericht is er natuurlijk heel veel gebeurt dus hier komt het dan eindelijk. Mijn dagelijkse werkzaamheden de afgelopen maand waren voornamelijk het sluiten van het buffet restaurant na ontbijt en lunch en in de avond stond ik in de grote dining room. Hier was ik super visor en moest ik ervoor zorgen dat mijn boys al hun werk goed uitvoerden en natuurlijk ook niet er een potje van maakte. Ze probeerde me echt op allerlei manieren te testen door dingen te doen die normaal niet mochten, maar daar prikte ik al snel doorheen. Het sluiten van het restaurant was eigenlijk niet heel spannend omdat de topdrukte eigenlijk al over is rond dat tijdstip en ik er alleen voor moet zorgen dat alles klaar staat voor de volgende shift. Daarnaast had ik natuurlijk veel tijd om met de gebakjes te kletsen en ze voornamelijk te vermaken aan boord. In de grote dining room was ik verantwoordelijk voor zo’n 150 gasten verdeeld over zo’n 35 tafels. Best druk af en toe en iedereen wil aandacht van je. Maar goed die aandacht levert aan het eind van de cruise dan natuurlijk ook wel wat extra’s op.

Begin juni ben ik gestopt met het buffet restaurant en ben ik naar de room service verkast. Dit was natuurlijk weer helemaal nieuw en ook wel een beetje spannend. De eerste week goed ingewerkt door mijn collega’s en daarna moest ik het dan toch echt zelf gaan doen. Ik ben nu al bezig met mijn 2de week en ik kan vertellen het is zwaar maar so far, so good. Iedereen weet wat zijn taak is en ik moet alleen zorgen dat ze dan ook nog uitgevoerd worden. Daarnaast is het over het algemeen goed te doen alleen wanneer we in een haven aankomen vroeg in de ochtend dan bedenken toch in 1x heel veel mensen dan room service wel een goede optie is. Ik had afgelopen week dan ook in 1 uur tijd zo’n 150 orders. Hmm… klinkt als een makkie, maar dat was het toch niet. Zo 25 kamers hadden ontbijt dan toch ook echt 15 minuten te laat in de kamer. Dat betekent dat je ’s avonds je lieve gezichtje op moet zetten en je moet verontschuldigen aan tafel met een complimentary bordje aardbeien in chocolade saus. Hier ben ik natuurlijk heel goed in dus ja de mensen vergeven me het eigenlijk al voordat ik überhaupt iets gezegd heb. Best goed, ik wil voor eeuwig jong blijven, mijn collega’s lukt dat namelijk niet zo makkelijk heb ik al gezien en begrepen. Verder is het natuurlijk ook erg handig dat ik in de roomservice werk omdat ik nu zelf ook meer kan bestellen zonder dat het iemand wat uitmaakt. Ik maar hier dan ook graag gebruik van en de roomservice jongens weten mijn kamer al blind te vinden.

Verder hebben we 2 weken geleden al het eerste personeelsfeestje in mijn bijzijn gevierd. De hele avond drinken en feesten op kosten van de baas dat sla ik natuurlijk als party animal niet af. De dag erna was natuurlijk wel weer zwaar nakateren, maar ook dat heb ik overleefd. Met heel veel geluk kreeg ik vrij voor de lunch dus kon ik lekker bijslapen van 11 tot 5 uur. Nou ik kan je vertellen dat doet de mens echt goed. Morgen staat het volgende personeelsfeestje al weer gepland dus ik moet zorgen dat ik vannacht goed slaap anders gaat het woensdag mis. En ja zoals je als kunt raden is het dan weer haven dag dus wordt er weer veel van gevraagd en moet ik mijn aandacht er goed bij kunnen houden.
Ook ben ik afgelopen woensdag op bezoek geweest bij Twan (stagaire op de Ms. Oosterdam), we hebben daar lekker een beetje op zijn schip zitten chillen en daar geluncht. Daarna moesten we weer allebei aan de bak dus over 2 weken dan zien we elkaar weer en hopelijk hebben we dan iets meer tijd om door te brengen in Juneau. We liggen daar namelijk iedere 2 weken samen aan wal dus dat is wel echt heel erg gezellig.

We zijn op dit moment weer in het koudste stukje van onze tour en het valt nu wel echt al mee met de kou. Het is nu zo’n graadje of 10 a 15 dus het is best goed te doen. 3 weken geleden was het zelfs zo’n 28 graden hier in Alaska. Ja… ik dacht er zit geen zomer in voor mij dit jaar, maar het schijnt toch nog wel mee te gaan vallen. Ik heb dan dus ook lekker van het zonnetje genoten en zoals jullie ook op de foto’s kunnen zien het was echt heerlijk.

Verder gaat het echt allemaal goed en krijg ik ook echt de meest rare vragen die je maar kunt voorstellen. Zo zijn er gasten die vragen of de zon in Alaska ook in het westen onder gaat…? Uhh ja? Waarom zou het hier anders zijn. Of er ook liften zijn die je van de voorkant van het schip naar de achterkant van het schip brengen…. Hmmm sorry we zijn niet op het vliegveld en zijn er mensen die toch echt vragen of de crew ook aan boord van het schip slaapt. Tsja… wat moet je dan zeggen…?! Nee wij worden afgevoerd en komen in de ochtend weer terug. Ja die mensen zijn af en toe niet echt heel slim maar het is voornamelijk wel altijd feest.

Zoo ik zit echt te denken wat ik jullie nog meer voor boeiende verhalen kan vertellen… Ohh ja voor alle mensen die natuurlijk hun verdediging gehaald hebben heel erg gefeliciteerd en ga lekker genieten van jullie wel verdiende vakantie!! Ik denk natuurlijk wel heel veel aan jullie, maar ik kan niet altijd op de hoogte blijven van de dingen die jullie aan het doen zijn.

Goed voor zover mijn nieuwste story vanuit het prachtige Alaska. Ik ga proberen om ook nog wat foto’s erbij te zetten zodat jullie weten dat ik nog steeds a life ben en zodat jullie me nog een beetje kunnen herkennen voor als ik over 3 maandjes weer terug ben in Nederland.

Tot die tijd… gedraag jullie, want waar ik ook ben ik hoor en zie toch alles!

P.s. Judy en friends de counting continues en 1 extra zwembad. Maar goed, daar blijft het voor de komende tijd ook bij want ja… tis een blijvertje ;)